Adembenemend

Met z'n vieren zitten we in het witte zand dat schuin afloopt. Zeven meter boven ons worden de zonnestralen gebroken door de golven, wat zorgt voor een betoverend effect op het kleurrijke onderwaterleven dat zich voor ons afspeelt. Onze benen liggen gestrekt voor ons en met de duikfles als rugsteun zitten we erbij alsof we thuis op de bank een National Geographic documentaire aan het kijken zijn. Plotseling komt er in de verte een donkere schim onze richting op. Eerder nog voelde het weer even gek om te ademen door een rubberen mondstuk en al het materiaal dat om je heen hangt. Zelfs na een goede opfriscursus blijft duiken iets onnatuurlijks, totdat je zover onder water bent dat je aandacht alleen nog maar wordt getrokken door al het moois om je heen. Inmiddels wordt de donkere schim groter en groter wanneer het ons nadert. Gespannen kijken we naar Lisa, onze duikinstructrice. We zien haar ogen lachen wanneer ze een gebaar maakt waar ook wij heel blij van worden. De vleugels hebben een spanwijdte van bijna vier meter en de staart alleen al is bijna net zo lang als wij zijn. We gaan plat op de bodem liggen en zijn compleet gefascineerd door de rust waarmee deze reusachtige mantaray vlak boven ons hoofd langs vliegt. De rust en de sierlijkheid die de enorme mantaray uitstraalt is iets magisch. Net zo magisch als de vrijheid die je voelt wanneer je onder water kunt ademen.